Mogen dienstverleners ook eens slecht gehumeurd zijn

we zijn allemaal maar mensen

‘Goedemorgen!’groet de buschauffeur mij met een warme glimlach. Ik wens hem eveneens een goedemorgen, wanneer ik mijn kaartje scan en mijn vaste plekje opzoek in de nog lege bus. De chauffeur blijft nog even buiten staan te genieten van het zonnetje. Logisch, want de komende uren zal hij wegbakken vanachter het raam. Ongetwijfeld geen fijn vooruitzicht. Het duurt niet lang of er komen meerdere reizigers aangewaaid. De chauffeur gaat zitten en ik observeer een voor een wat voor vlees er in de kuip is vandaag. Als eerste komt er een wat oudere dame met, wat ik aanneem, een kleindochter aangewaggeld. Vriendelijk gezicht, maar als snel stel ik mijn mening bij.

‘Dat is dan 7 euro mevrouw’ hoor ik de chauffeur zeggen.

‘7 euro?? schandalig!’ moppert ze. ‘voor met zijn tweetjes, en het kind kan op schoot!’

‘sorry mevrouw, dat is de prijs. Die heb ik ook niet bepaald.’ De chauffeur haalt spijtig zijn handen op, als iemand die deze discussie dagelijks voert.

‘ik heb maar 5 bij me, dat kan toch wel voor een keertje?’ Het verfrommelde briefje wordt al uit het portefeuille gehaald.

‘Mevrouw, ik zou u graag helpen, maar ik moet me aan de regels houden.’

‘ja zeg wat is dat voor onzin hier! Zonder mij moet u toch ook rijden? Dan kunt u mij toch net zo goed meenemen voor die 5 euro.’ katte ze.

‘mevrouw als u niet gaat betalen, wil ik u verzoeken de bus uit te stappen, u blokkeert de doorgang.’

met ondertussen rood aangelopen hoofd trok ze haar kleindochtertje mee de bus uit.

‘Wat een service!’, bijt ze hem als laatste op een cynische wijze toe.

‘wat een brutaliteit! Kaatst hij terug. Hard genoeg om voor iedere ramptoerist te horen. De vrouw verlaat onder luid applaus de bus. Ook het kleindochtertje klapt enthousiast mee, ook al denk ik dat ze de clue heeft gemist. De overige reizigers vullen al gauw de bus. Als laatste komt, met hangende pootjes, ook de vrouw en het kind opnieuw de bus binnen.

‘sorry’,mompelt ze.

‘ach mevrouw, we zijn allemaal maar mensen’, glimlacht de chauffeur.